Australië!

Terwijl het vuurwerk ter ere van Independence day hier op de achtergrond langzaam aan het afbouwen is en het gezien onze aanstaande reisplannen hoog tijd is om van wat hoognodige slaap te genieten plaats ik in een vrij kansloze poging een beetje up to date te blijven hier toch nog maar een nieuwe blog.

Ditmaal over Australië, met alles wat we hebben ondernomen in één post. Australië was erg bijzonder. Een echt andere-kant-van-de-wereld-gevoel maar op sommige gebieden ook weer vrij Europees. De enorme leegheid in de Outback is echt indrukwekkend.

Na aankomst in Sydney zijn we eerst met de trein (natuurlijk) naar de Blue Mountains gereisd en hebben daar een aantal dagen in de natuur gespendeerd. Aldaar een heerlijk rustig hostel met vriendelijke mensen en een erg fijne douche (een bijzonder kostbaar goed zo hebben wij op onze travels mogen ontdekken). In de blauwe bergen (inderdaad blauw door de aanwezigheid van Eucalyptusbomen) veel gewandeld. In ieder geval twee volle dagen op pad in verschillende gezelschappen. Alle bekende dingen gezien, zoals de Three Sisters en de Giant Staircase (hoog en lang!).

Na terugkomst in Sydney kwamen we weer terecht in één van de geliefde hostelfabrieken. Ditmaal op een 10persoons kamer. Niet veel tijd gespendeerd echter want 's avonds op pad voor wat avondfoto's en 's ochtends, u raad het al, voor wat ochtendfoto's. We wilden eigenlijk nog een tweede nacht in Sydney verblijven maar na een kleine marktconsultatie middels het wireless internet van de McDonalds bleken we in een periode van grote vraag, en gering aanbod te zitten. Ook in Canberra was geen enigszins aantrekkelijk geprijsde verblijfsruimte meer beschikbaar dus hadden we niet veel andere keus dan richting Melbourne af te reizen.

Omdat treinen niet echt een optie bleken en lopen volgens Google Maps net wat te ver scheen te zijn hebben we na uitvoerig overleg maar voor de nachtbus gekozen. Dit scheelde ook meteen een overnachting want in theorie (pure theorie dit) kun je in een nachtbus slapen. Aldus, na een lange nacht in de bus, 's ochtends vroeg in een beregend Melbourne aangekomen. We vonden met behulp van wat gratis internet-mb's, ditmaal van de Starbucks (waarvoor dank) gelukkig vrij snel een erg fijn en vriendelijk hostel en na een korte tramrit en wandeling vonden we dit gelukkig vrij snel (en dus droog). Na te zijn ingecheckt zijn we meteen op zoek gegaan naar het ziekenhuis, omdat Lieke haar andere grote teen(nagel) zich verwaarloosd voelde en het dus tijd vond wat van zich te laten horen. Helaas bleek ook deze nagel ingegroeid en moest met een wederom erg pijnlijke behandeling worden behandeld. Gezien de pijn die dit daarna tijdens het lopen veroorzaakte zijn we een aantal dagen in het hostel gebleven, wat op zich geen straf was gezien de aangeboden digitale televisie geprojecteerd op groot scherm middels de beamer. Tussen de afleveringen van two and a half men en wat slechte films door ben ik nog een paar keer richting het strand van Sint Kilda gereisd, heb over het in aanbouw zijnde formule1 circuit gelopen en heb ook nog het centrum even verkend. Allemaal per tram uiteraard. Tussendoor hebben Lieke en ik via internet een tourpakket geboekt met een schijnbaar goed aangeschreven operator dat ons via vier aparte tours in Alice Springs zou doen belanden. Vond het na al het geregel in Azië wel fijn om even niets meer te hoeven uitzoeken en na een zoektocht naar mogelijke rental relocations (het terugrijden van een auto/camper naar de oorspronkelijke huurlocatie, tegen vrijwel geen huurkosten), die er niet bleken te zijn bleek dit de meest interessante optie.

Aldus werden we na een aantal dagen rustten in Melbourne op een vroege zondagmorgen in maart opgehaald voor onze 3daagse tour over de Great Ocean Road. Omdat de helft van de beoogde tourgroep niet op kwam dagen waren we maar met een man of zes, plus twee erg vriendelijke tourguides, wat resulteerde in veel humor en veel eten. Al met al een ontzettend leuke tour met erg mooie uitzichten onderweg. Erg leuk was ook de ontmoeting van de kruisende tour(groep) op onze eerste overnachtingsplaats nabij de 12 Apostles. Hoewel wij dachten dat onze gidsen al redelijk ver heen waren bleek gids Ste*e (naam vanzelfsprekend gecensureerd) uit een heel ander vaatje te tappen. Nadat Lieke en ik al vakkundig waren omgedoopt tot FrikoLiko werden de rest van de avond, onder de gekoelde biertjes, nog veel andere interessante combinatiewoorden en quotes uitgewerkt. Te onthouden woorden en termen: "Jesaahs" en "Off the charts".

Nadat we de Great Ocean Road tour hadden afgerond met een bezoek aan de erg mooie Grampians; een berggebied dat zich bijzonder goed leent voor uitdagende hikes, werd het in Adelaide tijd voor weer wat medische zorg, allemaal in het kader van ons vergelijkend ziekenhuisonderzoek. Helaas bleek Lieke haar eerder behandelde teen lichtelijk ontstoken en was het nu wel echt tijd voor antibiotica. We zijn daarom de avond van onze aankomst in de stad meteen naar het ziekenhuis gegaan waar een erg vriendelijke verpleegster Lieke erg goed en redelijk pijnloos (leve het lachgas) hielp. Vooral dit laatste was bijzonder fijn, gezien Lieke inmiddels ook wist hoe pijnlijk de behandeling kon zijn, zeker gezien de noodzakelijke verdovingsnaalden en er dus logischerwijs heel erg tegenop keek. Na afloop van de eerste behandeling bood de verpleegster ons, gezien onze verdere reisplannen, aan om Lieke de volgende dag ook nog even te behandelen om zo te kunnen zien of de wond goed zou helen. Dit bleek gelukkig het geval!

Gezien de onverwachte medische episode hebben we onze geplande wijntour door de Barossa Valley gecanceld (was niet meer te verzetten) en hebben we tour door de Outback een paar dagen uitgesteld. De tour naar Kangaroo Island was gezien het korte tijdsbestek echter niet meer te wijzigen, dus na twee nachten in het gezellige hostel vertrokken we met één vakkundig ingebonden voet en de nodige antibiotica in de tas op onze tweede tour. Het bleek wederom een geslaagde uitvoering. Na een enigszins ruwe overtocht met de veerboot (de pilletjes werken gelukkig goed) hebben we in twee dagen rondgereden over het eiland en de bekende 'sights' bezocht. Veel wilde kangoeroes, wallabies en zelfs pinguïns gezien wat erg gaaf was. Helaas klaarde het bewolkte weer pas op toen we op ongeveer 10 minuten rijden van de boot terug naar het vasteland zaten, maarja daar doe je natuurlijk weinig aan ;-).

Gelukkig namen we het goede weer wel mee terug naar Adelaide. 's Avonds in het hostel leerden we een erg aardige Duitser, Harold, kennen. Met hem zijn we de volgende dag met de tram naar het strand in Glenelg gereisd en daar de rest van de dag doorgebracht. 's Avonds een schitterende zonsondergang gezien. Na het eten in Glenelg en de reis terug naar het hostel besloten Harold en ik om nog even wat te gaan drinken bij de Irish pub, wat een erg goede afsluiter van de dag was.

De rest van de tijd in Adelaide, tot de geplande tour naar Alice Springs, grotendeels met zijn drieën doorgebracht. Een flink stuk gewandeld door de stad, gefietst naar het in opbouw zijnde V8-circuit en met de bus gereisd naar een uitzichtpunt, vergezeld door een mooi natuurgebied inclusief de ecologisch verplichte waterval. Ondertussen was Harold bezig met de aankoop van een campervan, te gebruiken voor zijn rondreis door Australië. Omdat we allemaal toch dezelfde richting in wilden reizen, naar de oostkust, bood hij ons een lift aan naar Brisbane. Gezien ons grote gebrek aan plannen vanaf Alice Springs kwam dit natuurlijk erg goed uit.

Terwijl wij 's ochtends erg vroeg werden opgehaald voor onze tour door de Outback bracht Harold de laatste dingen in gereedheid voor zijn zesdaagse achtervolging. Onze tourgroep bestond ditmaal uit twee deelgroepen. Een deel dat in twee dagen naar Alice Springs zou rijden (inclusief onze chauffeur) en een deel dat met ons in Coober Pedy zou achterblijven in afwachting van de rest van de tour. Onze groep werd in Coober gecombineerd met een tour die al een dag langer onderweg was en een uitgebreidere off-road Outback-ervaring had gekozen. Deze tweede, door het buiten tussen de muggen slapen, al redelijk vermoeide groep arriveerde in de loop van de tweede dag, waarna een gezamenlijke maaltijd volgde. De volgende dag zetten we koers richting ons tijdelijke kamp in de buurt van Uluru/Ayer's Rock, waar we verbleven in tenten. Vanuit dit kampement zijn we uitgeput door het vermoeiende natuurlijke evenwicht van zonsondergang, -opkomst, -ondergang, -opkomst, gecombineerd met een aantal flinke wandelingen. Het was het echter allemaal waard. Bijzonder gave scenery, zowel rond Uluru als bij Kata Tjuta en Kings Canyon, gecombineerd met schitterende ondergangen en opkomsten. Daar is Australië toch wel erg groots in moet ik zeggen. Het zegt genoeg dat we na zes dagen uitgeput, en dan ook echt uitgeput (niet als in na een nacht in een miezerig nachtbusje, serieus uitgeput) in Alice Springs aankwamen. Een heerlijke douche en een gezellig afscheids'diner' later ging het gelukkig alweer heel wat beter met onze fysieke gesteldheid en konden we zelfs alvast wat afspraken maken met de inmiddels ook aangekomen Harold over de rest van onze reis.

Na een goede nacht en een ochtend van foto's uitwisselen met onze trouwe reisvriend(in)en besloten we in overleg met Harold om in de middag alvast wat kilometers te gaan maken. En zo vertrokken we na wat broodnodige boodschappen aan het eind van de middag op onze epic-roadtrip ;-). De plannen waren inmiddels iets gewijzigd want de broer van Harold had een last-minute geboekt naar Australië en zou al binnen een aantal dagen op het vliegveld van Brisbane aankomen. Dit resulteerde in het uitdagende plan om in een dag of vier naar de oostkust te rijden, een luttele totale afstand van circa 3.000 kilometer.

Na een eerste overnachting in Tennant Creek wilden we de volgende dag weer heel wat kilometer klokken maar zagen we ons genoodzaakt eerst wat research te doen. Schijnbaar waren sommige wegen door de aanhoudende regen lichtelijk overstroomd geraakt, waardoor een aantal exemplaren wat onmogelijk passeerbaar bleken. We dachten nog, we varen er vast wél bij, maar dat bleek bij nader inzien toch niet de bedoeling. Daarom maar naar een informatiecentrum gegaan voor, jawel, informatie. Gelukkig bleek de weg sinds vandaag weer begaanbaar, nadat gisteren al een camper de route was gereden (hoewel daar geloof ik verder niets meer van was vernomen, wat niet echt een goede zaak is in de grote, lege, erg lege, had ik al gezegd lege outback).

Na de informatieronde zijn we daarom maar op pad gegaan. Onderweg werden we nog wel een aantal keer geconfronteerd met plassen water (of eigenlijk rivieren) over de weg, maar met wat langzaam rijden en hopen voor het beste kwamen we deze gelukkig allemaal ongeschonden door. Het was al met al een erg bijzondere rit. De rust op de wegen is moeilijk voor te stellen, evenals de uitgestrekte landschappen van niets-ness. En dan zijn er nog de road-trains, die deze naam (ik kan het weten) met recht mogen dragen. Imposante units. Onze overnachtingen in slaperige vriendelijke kleine dorpjes droegen verder bij aan de sfeer onderweg, die overigens alleen een beetje werd gedrukt door een onvoorziene ingreep van de mensen met de pet. Bromsnor en consorten constateerden een snelheidsovertreding en waren tevens niet echt te spreken over onze gordels. Of eigenlijk vooral het gebrek daaraan op de derde 'zitplaats'. Gelukkig konden we er 's avonds alweer om lachen. Een ruim $300 dure lach, dat wel (kiespijn... ;-)).

Na vijf dagen rijden kwam onze epic-roadtrip ten einde toen we 's middags arriveerden in Brisbane. Na een hostel te hebben gevonden namen we voor even afscheid van Harold, aangezien die voor vanavond een campsite zou benutten. Na een rustige dag zagen we Harold (en broer) opnieuw in een nieuw (dus goedkoper) hostel en namen we onder het genot van wat lokale brouwsels afscheid. Zij reisden per camper verder langs de oostkust, wij wisten het nog niet zeker. Het plan was om met het openbaar vervoer 'nog wat te doen' vanuit Brisbane maar uiteindelijk hebben we hier door het wat slechtere weer maar vanaf gezien. Wat rustige dagen doorgebracht in Brisbane en ondertussen nog wat stadsfoto's gemaakt.

Ons verblijf in Australië eindigde daarna met een zelf uitgevonden rit met het reguliere OV naar het vliegveld. Niet geheel vlekkeloos omdat de aansluiting die we eigenlijk moesten hebben niet meer ging, waardoor het enige alternatief een andere bus en een flinke wandeling was. Uiteindelijk kwamen we via een niet bestaand voetpad en een parkje uit bij een vaag outletcentrum in de buurt van het vliegveld. Vanuit hier haalden we de laatste shuttlebus (dus toch geluk) naar de gewenste terminal. Om een traditie in ere te houden hebben we hier gegeten en geslapen (wat eigenlijk nog best comfortabel ging) voordat we de volgende morgen per Qantas 737 (met inflight entertainment) naar Nieuw-Zeeland vertrokken.