Eindelijk met de camper op pad… (en wat reistips)

Dank allen voor de reacties! Leuk om te lezen dat de verhalen zo veel jaar na dato nog gehoor vinden. Ook alvast een hele fijne jaarwisseling!

In de vorige blog haalden we na veel gehannes eindelijk onze camper op. Maar wat nu? Voor het eerst tijdens onze reis konden we eigenlijk overal heen. Maar, waar wilden we eigenlijk heen? We besloten deze moeilijke beslissing, geheel in onze stijl, even uit te stellen en zijn eerst maar richting Devonport gereden, een buitenwijk aan 'de overkant' van Auckland. De Bay Bridge werd met enige moeite en een hoog toerental overwonnen (flashback naar de brug bij Willemstad). De beklimming was meteen ook mijn vuurdoop met het links rijden in een auto met het stuur rechts. De eerste conclusies: het rijden zelf gaat vrij gemakkelijk, maar wanneer je links- of rechtsaf wilt zet je de ruitenwisser aan (of uit). Men vindt in Nieuw-Zeeland dat die handel dus links van het stuur bevestigd moet zijn. Dat was even wennen dus. Vervolgens doe je het twee maanden later in Amerika natuurlijk weer verkeerd om omdat men daar de handel weer aan de andere kant van het stuur plaatst...

Maar goed, Devonport dus. We hebben de wijk rustig verkend en hebben nog een uitgedoofde vulkaan beklommen. Wederom mooie uitzichten op Auckland en ook op Rangitoto, dat we eergisteren dus bezochten. Toen het een beetje begon te regenen zijn we naar een supermarkt gereden. Gezien het zwervende bestaan dat ons bij het ophalen van onze camper in het vooruitzicht was gesteld hadden we dringend behoefte aan gemakkelijk en kookbaar eten. De grootgrutter, luisterend naar de flitsende naam Pak ’n Save en enigszins vergelijkbaar met d’n Aldi, voorzag gelukkig in deze behoefte. Toen we met onze boodschappen weer buiten kwamen was het echter ineens donker, waardoor we besloten om in de buurt de eerste camping te zoeken.

Het vinden van een standplaats bleek een onverwacht lastig proces, waar we gelukkig gedurende de vakantie steeds wat beter in werden. Nu is het zo dat je in Nieuw-Zeeland in theorie mag wildkamperen, mits je camper is uitgerust met een wc en een gesloten systeem voor afvalwater. Omdat onze bescheiden Toyota Hiace deze vorm van luxe vreemd was viel deze vorm van kamperen voor ons meteen al af en bleven twee opties over: de officiële campings (vergelijkbaar met Europese campings, echter vaak voorzien van ruime keuken en tv-ruimte) en de door het Department of Conservation (natuurbescherming) beheerde plekken. Die zijn doorgaans minder goed uitgerust, vaak alleen met dumptoilet, maar liggen op geweldige locaties en zijn erg goedkoop. Voor beide locaties geldt dat ondanks dat er in NZ ontzettend veel van zijn, het vinden ervan (toen nog zonder gps) vaak een speurtocht is (‘ja, volgens de kaart moet hij hier zitten.’ ‘Zeker weten?’ ‘Eh, nee, dit ziet er inderdaad niet uit als een camping’. ‘Misschien daar verderop?’ Hmm, nee, ik denk dat we toch al te ver zijn doorgereden.’ ‘Oké, dan keer ik om’ ‘Oh wacht, wat zit daar in de verte (onverlicht, niet aangegeven, achter die boom, in het donker…)?’ ‘Ja! Dat is ‘m! Enz…).

De kampeerplekken zijn meestal wel erg goed en de mensen zijn zoals eigenlijk overal in Nieuw-Zeeland hartelijk en behulpzaam. Omdat we reisden in het naseizoen, het begin van de herfst, hebben we gelukkig ook geen last gehad van volgeboekte campings. Dit komt in het hoogseizoen schijnbaar nog wel eens voor. In het algemeen zijn de tarieven voor overnachtingen ook erg schappelijk, hoewel er natuurlijk altijd negatieve (en dus frustrerende) uitschieters zijn. Vaak waren de goedkopere campings beter kan de duurdere. De prijs leek dan ook vooral gedicteerd te worden door de bekende drie L’s: location, location, location. Met behulp van onze gids met campings (inmiddels zijn er verschillende apps) probeerden we steeds om de beste prijs/kwaliteit campings te vinden (wat overigens nogal eens resulteerde in extra gezoek in de inmiddels ingevallen duisternis). Nadat we de eerste avond nabij Devonport 20 dollar per persoon betaalden besloten we dit als bovengrens aan te houden, waar we uiteindelijk de hele reis in zijn geslaagd.

Omdat het niet veel zin heeft elke dag van onze campertour te beschrijven (dat zal ik jullie besparen) zal ik een aantal ervaringen in nog een paar blogs uitlichten. Alles is uitgebreid gedocumenteerd en nog uitgebreider gefotografeerd (sorry Lieke) dus geïnteresseerden zijn altijd welkom om een diepere blik in de materie te werpen. We helpen ook heel graag lezers met reisplannen naar NZ!

Om het reisverslag echt te beginnen: NIEUW-ZEELAND IS GEWELDIG!!!

We hebben onze ogen uitgekeken! Na elke bocht openbaarde zich weer een ander schilderij. Dan weer heuvels van gras, dan weer zicht op de oceaan, dan weer een doorkijkje naar de bergen in het binnenland en dan weer een toer door een rustig dorpje. Ik wist van te voren niet dat je het ook letterlijk kon nemen, maar de uitdrukking ‘adembenemend mooi’ is op veel plekken echt van toepassing. Als je al rijdend of wandelend bij weer zo’n indrukwekkend punt uit komt en je staat daar met z’n tweeën naar te kijken, terwijl er verder niemand is en de enige geluiden die je hoort afkomstig zijn van de natuur die je ziet, besef je hoe mooi de wereld kan zijn (en hoe bevoorrecht je bent dat je dit met je eigen ogen mag zien). Het is ook de combinatie van alles die het zo bijzonder maakt. Nieuw-Zeeland heeft uitgestrekte landschappen, wijnvelden, lage bergen, hoge bergen, stranden, fjorden. Neem daarbij de gastvrije en vriendelijke bevolking en je hebt een geweldige vakantiebestemming. Enige nadeel, je moet zo lang in zo’n vliegende buis…

Het land leent zich er uitstekend voor om per auto/camper verkend te worden. De wegen zijn ge-wel-dig; heel erg rustig, vrijwel nooit kaarsrecht, goed onderhouden en ze bieden bijna overal schitterende uitzichten. De eerste dagen hebben we dan ook meer stil gestaan dan dat we hebben gereden. Iets wat we in de laatste dagen natuurlijk hebben moeten inhalen, maar goed. We hebben uiteindelijk in een krappe zestig dagen 8.777 kilometer afgelegd. En ze waren het allemaal meer dan waard!

Omdat tijdens de reis door Nieuw-Zeeland eigenlijk alleen onze vertrek- en eindlocatie vast lagen, inclusief de bijbehorende data, waren we onderweg erg flexibel. Dit is zeker aan te raden. We hebben na de eerste dagen in Northland, ten noorden van Auckland, met behulp van een aantal van de gratis reisgidsen een ruw plan opgesteld van wat we wilden bezoeken op het noordelijke eiland en hebben daarbij een soort van route uitgestippeld. Hier zijn we gedurende de rit nog vele malen van afgeweken, maar voor de toeristische hoofdbestemmingen is het natuurlijk handig als je vooraf al weet dat je bijvoorbeeld de grotten van Waitomo met hun lichtgevende wormen niet wil gaan bezoeken. Dat scheelt in de planning meteen een hele rit, en een aantal dagen. Omdat het elke keer afwachten is hoeveel tijd je besteedt aan een bepaald deel van de reis is het lastig om een planning per dag op te stellen. Bij ons varieerde het bijvoorbeeld ook veel onder invloed van het weer. Door slecht weer hebben we enige tijd in de omgeving van de berg Tongariro doorgebracht en hebben we ook van een wandeling over de bergtop moeten afzien. Omdat we het landschap beiden graag ook bij zon wilden zien hebben we twee dagen in de buurt gekampeerd op een camping met fijne douche (dat ga je zeker waarderen) en gratis wireless internet (ook fijn na een aantal weken zonder aansluiting). Die wachttijd hebben we later dus wel weer wat moeten ‘inhalen’. We hebben wel geprobeerd om onze tijd gelijk over het noorder- en zuidereiland te verdelen. Dus circa één maand op noord en één maand op zuid. Op zich een mooi schema, maar een volgende keer willen we meer in het zuiden doorbrengen. Dat is, zoals ons onderweg ook een aantal keer werd gezegd, toch wel het mooiste eiland. Het is allemaal wat ruwer dan in het noorden en nog dunbevolkter.