Wet Coast en de noordelijke meren
21 Februari 2016 | Nieuw Zeeland, Twizel
Na Denniston vervolgden we onze weg weer richting het zuiden. Eerst met het idee om langs de westkust naar de pannenkoekrotsen en Greymouth af te dalen, maar dat plannetje gaven we na overleg op. Ook omdat we graag de Buller Gorge, waar we op de heenweg naar Westport al doorheen waren gereden graag in de zon wilden zien. Na een laatste overnachting aan de kust kozen we daarom weer voor de weg naar het oosten. Die bleek overigens zeer de moeite waard. Een heel ander beeld dan een aantal dagen eerder. Via het goudstadje Reefton belanden we vervolgens (geheel toevallig natuurlijk) op een camping direct aan het spoor in Ikamatua, met het oude stationsgebouw als tv-ruimte.
De volgende dag helaas wel weer wat minder weer, maar door het bijbehorende gebrek aan fotostops onderweg wel veel kilometers kunnen afleggen richting het dorpje en gelijknamige Arthur’s Pass. Daar eindigden we in tweede instantie op een schitterend gelegen DOC-camping, op de Cass hoogvlakte en aan de oevers van Lake Pearson. Wel een beetje spannend nog met de harde wind tijdens de nacht, wat de camper aardig heen en weer schudde, maar de handrem hield het (en ons) gelukkig droog. In de ochtend zagen we na een vroege wekker de zon schitterend opkomen en ging een gepland hobbydagje dus goed van start. Het doel was een fotopuntje langs een meer bij Cass, waar gelukkig twee kanten op te fotograferen bleek. Klein nadeel was het beperkte zicht in de verte, waardoor ik dus niet in de camper het beperkte aantal treinen kon afwachten, maar de tijd moest spenderen op een heuveltje vol in het pad van de gure wind (verdiende loon aldus mijn eega). Uiteindelijk bleek dé foto van de dag echter al na een uur gemaakt en schrijven we de rest van de dag maar toe onder de categorie ‘eens goed uitwaaien’. Het was het trouwens meer dan waard.
Na een overnachting in Springfield, direct aan de oostkant van de Alpen, reisden we met wat tussenstops en nog een camping door naar de grote meren centraal op het Zuidereiland. Als eerste was Lake Tekapo aan de beurt. Via een mooie route over de Canterbury hoogvlakte zagen we het door hoge bergen omgeven meer net bij zonsondergang. We overnachten langs het meer bij het Top10-park, met goed gezelschap bij het eten. De volgende dag hebben we een heerlijke dag langs het water doorgebracht. Eerst gewandeld langs het dorp op zoek naar een uiteindelijk niet gevonden uitzichtpunt, toen de bekende en zeer lieflijke Church of the Good Shepherd bezocht en daarna Mount John op gereden. Bovenop deze berg op duizend meter boven zeeniveau, is een bekend observatorium gevestigd. Eén keer in een onbewolkte nacht naar de lucht kijken laat zien waarom. Dat is werkelijk ongelofelijk. Zo veel sterren, zo veel kleuren. De regio staat door het beperkte inwonersaantal te boek als één van de meest donkere ter wereld en is daarom uitermate geschikt om onderzoek naar de ruimte te doen. Hier dus geen lichtvervuiling, maar een letterlijk adembenemend zicht op zelfs de Melkweg. Als bonus is ook het uitzicht overdag niet te versmaden, met rechts Lake Tekapo, links Lake Alexandrina (beiden gevuld met azuurblauw smeltwater) en daar omheen de besneeuwde toppen van bergen. We hebben de hele middag op Mount John gezeten. Dan weer aan de thee in het kleine café, dan weer vol in de wind met de camera in de aanslag. We overnachten moe maar zeer voldaan op een mooi gelegen community run-camping aan de oevers van het kleine Lake Mcgregor.
De volgende ochtend bleek de zon voor dikke wolken te zijn ingeruild en zijn we verder getrokken naar Lake Pukaki. Daar bleek helaas dat Mount Cook (de hoogste berg van het land, die we erg graag wilden zien) zich verschool achter de mist. Dat zou volgens de actuele voorspellingen ook een aantal dagen zo blijven, dus toen zijn we na lang twijfelen toch maar verder gereden. De berg Koekjes parkeerden we voor later deze reis.
-
03 Maart 2016 - 21:10
Ine Van Hoof:
Wat een adembenemende plaatjes hebben jullie daar geschoten.
Tja, en om treintjes te spotten moet je wel alle weertypen trotseren begrijp ik.
Leuk weer.
Groetjes, INE
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley